Русско-азербайджанский словарь
М 1. (dini) tar. raskolçu; raskol təriqətlərindən birinin üzvü (bax раскол 3-cü mə'nada); 2. məc. (siyasi) təfriqəçi, təfriqə salan, nifaq salan, ikitirəlik salan, ayrılıq salan.
раскольник